Life’s but a walking shadow, a poor player,
That struts and frets his hour upon the stage,
And then is heard no more. It is a tale
Told by an idiot, full of sound and fury,
Signifying nothing. 
(Macbeth (Act 5, Scene 5, lines 17-28)

Het woeden van de wereld dringt zich aan ons op in een onophoudelijke stroom beelden. Maar wat als die beelden verdwijnen en alleen geluid overblijft? Wat heeft het leven ons dan te zeggen, anders dan lawaai en geraas? Of gaat er dan een nieuwe veel sensitievere wereld voor je open, op de tast als een blinde? 

Met één video en vier geluidskunstwerken presenteert Nieuw Dakota het werk van zes jonge kunstenaars, die allen hun (master)opleiding aan academies in Amsterdam volgden en die nu furore maken op het internationale toneel: Jacob Dwyer, Sophie Serber, Richard John Jones, Smari Robertsson, Nathan Azhderian en Nora Turato. 

De kunstwerken maken deel uit van de collectie van Frits Bergsma met wie we in 2015 onder de titel Collector’s Choice een tentoonstelling maakten met alleen videowerken. In een tentoonstellingsconcept van Jozef Hey (BeamSysytems), tonen we nu een selectie van zijn recent aangekochte geluidskunstwerken. Het primaat van geluid, taal en het gesproken woord loopt als een rode draad door de tentoonstelling. 

Jacob Dwyer / Keith’s’ Arcadia (2017)
Keith Arcadia vertelt het verhaal van een man die zich tijdens de Londense rellen van 2011 in het Arcadia winkelcentrum (Ealing) bevindt. Zonder enig besef van het geweld dat op de straten buiten gaande is, gebruikt hij de reflectie van een winkelraam om terug te kijken naar een reeks van schoenenwinkels en stelt zich zo het winkelcentrum voor als een echt arcadisch landschap. Het werk komt voort uit een beeld van de nasleep van de rellen: een verkeerspion verankerd in een raam van het winkelcentrum, zwevend in de lucht als in een stripverhaal.

Sophie Serber / Not Remain (2017)
In dit werk leest de kunstenaar hardop voor van pagina’s uit een boek geschreven door haar moeder. Haar stem is vervormd, en licht aangepast in slow motion, hetgeen resulteert in een soort gapende mantra. De positionering die voortkomt uit het tempo van haar stem, balanceert op de rand van verveling en verraadt een postmodernistische en rebelse houding, als een daad waarmee bestaande structuren belachelijk gemaakt worden als een deel van een proces dat bepaalt waar men voor staat. 

Richard John Jones / Philomela (2018)
Deze opname is een bewerking van de mythe van Philomela, Procne en Tereus uit Ovidius’s Metamorphoses. Het verhaal vertelt over het geweld waaraan Philomela wordt blootgesteld en haar daar opvolgende wraak. Opmerkelijk is het gebruik van weven door Philomela, als een middel om haar verhaal te vertellen in haar zoektocht naar gerechtigheid. Philomela’s verhaal focust op de stem en het gebrek van een stem, en gaat over werken met en door beperkingen heen om gehoord en begrepen te worden. De opname is uitgevoerd door actrice Jacqueline Press die, ondanks dat zij doof geboren is, een prominent stemactrice is. De opname is door Jones gemixt met atmosferische audio samples waaronder het geluid van met de hand bediende weefgetouwen en het lied van een nachtegaal.

Smari Robertsson / Sleeptalking (2017)
In Sleeptalking ontvouwt zich een doorlopende conversatie. De zinnen zijn onsamenhangend en kort maar tijdens het luisteren lijkt het alsof er consensus is over het onderwerp. Robertsson’s speelt een serie van 1442 audiobestanden af waarin hij individuele woorden uit een begeleidende publicatie voorleest. De woorden komen dan uit het rechter- of linkeroor van de speakers, afgespeeld op shuffle and continu op repeat. Dit genereert een soort van eindeloze conversatie gezien de shuffle nooit dezelfde combinatie van woorden op rij zal herhalen. 

Nora Turato/ Wine cork wrapped in paper towels and a condom (2017)
De tekstprojecties echoën de snelheid van Turato’s gesproken woord, op bepaalde momenten worden de woorden zo snel getoond dat ze onbegrijpelijk worden. Ze komen zo snel en dik aangezet dat ze onduidelijk worden. De woorden brengen betekenissen die alleen vluchtig tot ons komen. De stilistische kenmerken van de stem voegen emotie toe aan de tekst. Gesproken en geschreven taal mengen zich tot één geheel, maar elk brengt compleet andere toegevoegde informatie. De projectie en de audio zijn reeds interpretaties van de tekst en de inherente eigenschappen van beide mediums komen naar voren. 

Nathan Azhderian / Everything Points (2015)