De maatschappelijke, culturele en financiële structuren de we rondom ons oprichten als bouwwerken om ons bestaan vorm te geven zijn vaak onzichtbaar, en ook dwingend. We willen op deze systemen kunnen vertrouwen, maar ze zijn overal en nergens. Alomtegenwoordig en toch ongrijpbaar. Soms zetten ze ons klem, komen ze tot uiting in onuitgesproken verwachtingen, onderwerpen ons aan een normatieve blik die als een onverbiddelijke ijzeren mal onze zelfexpressie beheerst. Dan weer lijken ze alle vrije ruimte die we hebben te dwarsbomen, maar toch te fragiel om op te leunen. Soms zijn ze zo onzichtbaar dat ze pas opvallen als ze wegvallen: 404, ERROR, PAGE NOT FOUND. In Amsterdam dreigen 66 cultuurinstellingen te verdwijnen, Nieuw Dakota is daar een van.

In de tweede akte van Gespannen Getijden tonen we werk van kunstenaars die de fouten die in onze systemen sluipen confronteren, of verbeelden en ombuigen. We balanceren deze happening tussen errors en glitches, waar het eerste een fout die simpelweg hersteld moet worden, biedt de glitch een kans: het is een hapering in het systeem dat iets nieuws, iets verrassends voortbrengt.  

Nieuw Dakota nodigt het publiek uit, tijdens een interactieve middag, op speelse wijze de spanning en kansen tussen fouten en haperingen te verkennen, soms als metafoor en soms letterlijk. En misschien soms wel door oude structuren onderuit te trappen. 

Met werk van Lorenz Beckmann, Julie Goslinga, Inge Kengen, Pum van de Koppel, en een ingetogen tirade van Nathalie Hartjes.  

Lorenz Beckmann, een Duitse kunstenaar geboren in 1999, verkent maatschappelijke en persoonlijke blinde vlekken door middel van speelse en tot nadenken stemmende ervaringen. Zijn project "De Bibliotheek als Weefgetouw" nodigt deelnemers uit om verbindingen tussen boeken te weven, geïnspireerd door Pamphila's oude benadering van kennisorganisatie. Deze installatie daagt verouderde bibliotheekclassificatiesystemen uit die Eurocentrische en patriarchale opvattingen weerspiegelen, en bevordert interdisciplinaire, queer en feministische lezingen die verborgen intertekstuele relaties onthullen.

Julie Goslinga, een afgestudeerde van 2024 aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag, verkent het concept "Anders-zijn" vanuit een queer perspectief in haar werk. Haar korte film "Understanding Other(s)" nodigt kijkers uit om zich bezig te houden met 'anders-zijn' door ogenschijnlijk monsterlijke en buitenaardse personages, en reflecteert op hoe we elkaar ontmoeten en begrijpen. De film gebruikt humor en zelfkritiek om de politieke positionering van Anders-zijn in kunst te onderzoeken, en moedigt kijkers aan hun oordelen over het onbekende te heroverwegen.

Inge Kengen is een Nederlandse kunstenaar gevestigd in Den Haag die identiteit, verbondenheid en zelfontdekking verkent door middel van poëzie, video's, geluidsstukken, installaties en live performances. Haar project "To Do's or Should Do's" onderzoekt hoe we de dagelijkse chaos organiseren door een verzameling to-do lijstjes te tonen, wat aanzet tot reflectie over onze verwachtingen en de druk van productiviteit.

Pum van de Koppel, een in 1999 geboren beeldend kunstenaar uit Amsterdam-Noord en afgestudeerd aan de KABK in 2023, verkent sociale codes vanuit een autistisch perspectief en gebruikt kunst om zijn eigen regelgebonden neigingen uit te dagen. Zijn installatie "At long last" voor Tense Tides gebruikt spaghetti en lijm om een precaire structuur te bouwen, die de onzekere toekomst van culturele instellingen zoals Nieuw Dakota symboliseert. Door dit werk viert Van de Koppel de troostende kracht van onstabiele dingen en stelt hij collectieve creativiteit voor als antwoord op culturele bezuinigingen.